Zapraszamy serdecznie w kwietniu na cykl poniedziałkowych, otwartych spotkań poświęconych fotografii.
“Rocznik” Rzeszowskiego Stowarzyszenia Fotograficznego to coroczna wystawa podsumowująca dokonania twórcze członków zrzeszonych w stowarzyszeniu.
Zapraszamy na uroczysty wernisaż, który odbędzie się w piątek 8 kwietnia 2022 roku w Galerii Nierzeczywistej RSF o godzinie 18:00.
O wystawie:
Aparat fotograficzny “widzi” najczęściej dużo zbędnych szczegółów, ale człowiek, nawet w tych śmieciach, znajdzie diament. Wzrok wybiera. Nie zawsze rozsądnie, ale na tym polega indywidualność patrzącego.
Witold Dederko “Przedmiot rzeczywisty i jego obraz”
2021
Zbiór fotografii eksponowanych na wystawie rocznikowej Rzeszowskiego Stowarzyszenia Fotograficznego nie jest jednorodny. Trudno go nawet nazwać zbiorem fotografii dokumentujących 2021 rok, chociaż i takie fotografie też można znaleźć wśród prezentowanych.
Różnorodność fotografii, które można zobaczyć na tradycyjnej już wystawie rocznikowej RSF jest cechą niezbywalną rocznego podsumowania dokonań członków stowarzyszenia. Każdy autor wybiera fotografię, spośród tych, które mozolnie lub w natchnieniu, przypadkiem lub z namysłem, pieczołowicie lub z pośpiechem zamknął w minionym roku w kadrach .
Z prezentowanych fotografii nie dowiemy się jakie były najważniejsze problemy w minionym roku, z czym w tym czasie zmagaliśmy się, w jakich wydarzeniach uczestniczyliśmy jako większa lub mniejsza grupa społeczna. Trudno powiedzieć, żeby rocznikowe fotografie były jakimkolwiek źródłem wiedzy. Zgodnie ze swoją naturą są one jednak źródłem wrażeń, ulotnych lub dojmujących, obrazów banalnych lub zapadających w pamięć.
Fotografie wystawy rocznikowej RSF są kalejdoskopem autorskich wyborów chwil, wrażeń, świateł, cieni i kształtów, z których składają się nasze małe światy, w których żyjemy jako autorzy prezentowanych fotografii. Dzięki nim, dzięki fotograficznym obrazom, dzielimy się z innymi tym, co jest dla nas ważne, jak widzimy i rozumiemy świat.
Agnieszka Szafirska
Autorzy wystawy:
Agnieszka Leja, Agnieszka Rachowicz, Agnieszka Szafirska, Alicja Wysocka, Andrzej Leja, Andrzej Potera, Artur Czapiga, Artur Wysocki, Bernard Buczek, Bogumiła Szuberla, Damian Bobrowicz, Elżbieta Rokosz, Ewa Jeżowska-Charchut, Grzegorz Kobiernik, Jan Szczepański, Jerzy Skiba, Jolanta Kyc, Kamil Paluszek, Katarzyna Michno, Katarzyna Warańska – ZPAF, Krzysztof Wroński, Lidia Dyło, Maciej Zdun, Małgorzata Korzec, Marek Cupryś, Mariusz Baran, Marta Wyskiel, Martina Bieniarz, Patrycja Grygiel, Patrycja Pazdan, Paweł Jakubowski, Rafał Orłowski, Robert Kozdraś, Ryszard Kaczmarek, Stanisław Janda, Stanisław Karcz, Tomasz Kudasik, Wiesław Gargała, Zdzisław Świeca.
Zapraszamy serdecznie wszystkich chętnych do spacerowania po łonie natury z aparatem, na kolejny – dziewiąty już „Mocno poranny plener wiosenny”, który tym razem odbędzie się w Straszydlu.
Termin – niedziela 3 kwietnia, start – tradycyjnie niedługo po świcie – około 6 rano (można wcześniej jak ktoś chce).
Na plener tradycyjnie zapraszamy wszystkich chętnych fotografów, którzy o nieludzkiej godzinie będą chcieli się z nami spotkać.
Po porannym bieganiu po lesie z aparatem tradycyjne ognisko, czyli każdy zje to co sobie na nie przyniesie i upiecze :D.
Samochody można zostawić na początku trasy, a ognisko planujemy zrobić obok wiaty na skraju lasu przy Bliziance.
Zapraszamy 11 marca 2022 r. na nową wystawę w Galerii Nierzeczywistej RSF.
Będziemy gościć artystę Ireneusza Misiaka z jego fotografiami w technice litowej.
Nie lada gratka dla osób lubiących techniki szlachetne, warto przyjść, zobaczyć, porozmawiać z Autorem.
Otwarcie wystawy odbędzie się o godzinie 18:00, 11 marca 2022 r.
O pracach Irka, tak napisała Stanisława Zacharko- Łagowska:
IRENEUSZ MISIAK prezentuje swoje unikatowe fotografie ujęte w kilka cykli: „Human Ambient”, „Ghost Town”, „Farscape” (barwne), oraz szereg pojedynczych kompozycji. Wszystkie zostały wykonane aparatem analogowym, a odbitki stworzone z użyciem wywoływacza litowego. Jak autor wyjaśnia: Istotą efektów uzyskiwanych w wyniku użycia wywoływacza litowego jest spłaszczenie tonalne, uzyskanie bardziej graficznego obrazu a także nadanie tonacji i uzyskanie ziarna niedostępnego przy zastosowaniu tradycyjnego wywoływacza. (…) Nie każdy papier fotograficzny nadaje się do tego procesu a bardzo ważną rolę odgrywa sposób jego naświetlenia i temperatura wywołania. Mocno upraszczając, jest to metoda bardzo czasochłonna, obarczona dużą niepewnością uzyskanych wyników i generująca olbrzymią ilość nieudanych odbitek. Bardzo trudno jest uzyskać efekt powtarzalności, wręcz oczekiwane jest powstanie na obrazie defektów powodujących to, że każda odbitka jest unikatowa.
Wydaje się, że dla Ireneusza Misiaka trudność i nieprzewidywalność tej skomplikowanej techniki, trudny dialog z jej materią i naginanie jej do swoich zamierzeń, staje się czynnikiem wyzwalającym emocje oraz procesem definiowania własnych, również podświadomych odczuć. Ze znawstwem operuje jej plastycznymi możliwościami, ale też twórczo reaguje w procesie powstawania obrazu na przypadkowe efekty działania przypadku. Graficzny, czasem aż po krawędź abstrakcji, charakter jego kompozycji jest wsparty prawdomównością fotografii, bezpośrednio rejestrującej rzeczywistość. Jego dzieła cechuje poetyka niedopowiedzeń, tajemnicy, wręcz niesamowitości, wyrażona konfrontacją form rozpoznawalnych i konkretnych, z enigmatycznymi, miękkimi, w których można zaledwie się domyślać zarysów postaci czy ludzkich twarzy. Na tego rodzaju zestawieniu oparty jest cykl „Human Ambient”, gdzie dla ludzkich sylwetek, rozmytych miękko ruchem i ingerencją twórcy, tło stanowi wertykalna przestrzeń gotyckiego kościoła, oraz „Ghost Town”, w którym, w podobny sposób, artysta zmienia Kraków w „miasto duchów”.
Niezwykle subtelnym, malarskim klimatem wyróżniają się z kolei prace z cyklu „Farscape”. Osiągnięte w nich efekty kolorystyczne to zasługa również umiejętnego stosowania tej techniki. Artysta tłumaczy: Istnieje też inny sposób wykorzystania wywoływacza litowego. To powtórne wywoływanie tak zwany redevelopment. Najpierw powstaje tradycyjna odbitka w wyniku wywoływania w tradycyjnych wywoływaczach, następnie jest wybielana i po raz kolejny wywoływana w wywoływaczu litowym. Na skutek tego pojawiają się kolory.
Tajniki techniki litowej, zdradzane przez artystę, pozwalają docenić jego sposób pracy i trudu włożonego w twórcze kształtowanie każdej odbitki. Jednak to, co określa jego sztukę to doskonałość kompozycji, mistrzowski sposób operowania światłem – i umiejętność odsłaniania enigmatycznych – dotykanych zaledwie intuicją i wrażliwością – uczuć, odczuć i skojarzeń.
Stanisława Zacharko-Łagowska
Informacja o Autorze:
Ireneusz Misiak
Rocznik 1967. Absolwent Europejskiej Akademii Fotografii. Członek ZPAF od 2005 . Zainteresowania artystyczne to fotografia kreacyjna czerpiąca inspiracje z reportażu, portretu czy pejzażu. Tworzy klasyczne odbitki srebrowe. Większość prac to unikatowe obrazy tworzone w technice litowej. Eksperymentuje z kolorowaniem zdjęć i technikami szlachetnymi. Prezentował zdjęcia na wystawach w kraju i za granicą.
Gorąco zapraszamy!
Do zobaczenia 11 marca o godz. 18:00 w Galerii Nierzeczywistej RSF.
Zapraszamy serdecznie w marcu na cykl poniedziałkowych, otwartych spotkań poświęconych fotografii.
2022-03-07 – Studio/ prowadzący – Jerzy Skiba
2022-03-14 – Miesięczniki / prowadzący – Artur Wysocki
2022-03-21 – O fotografiach Wacława Wantucha / prowadzący – Paweł Jakubowski
2022-03-28 – Z historii fotografii – Edward S. Curtis, jego projekt The North American Indian i kwestia odpowiedzialności za wizerunek osób, które fotografujemy / prowadząca – Elżbieta Rokosz
Spotkania rozpoczynają się o godzinie 18:30, udział w nich jest bezpłatny.