Zdzisław Beksiński
Autoportret 1956 – 57 , źródło – beksinski.dmochowskigallery.net
Urodził się 24 lutego 1929 roku w Sanoku. W 1947r po ukończeniu Sanockiego Gimnazium i Liceum rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. W 1951r zawarł związek małżeński z pochodzącą z Dynowa studentką romanistyki Zosią Stankiewicz. Po ukończeniu studiów w 1952r mieszkał kolejno w Krakowie a także Rzeszowie by w 1955r powrócić wraz z żoną do Sanoka.
Swoją twórczość rozpoczyna jako fotografik. Zostaje członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików i wystawia swoje fotografie na kilku wystawach w Warszawie Gliwicach i Poznaniu powodując bardzo rozbieżne opinie krytyki.
Na początku lat 60-tych Beksiński zarzuca fotografię, uznaje że nie posiada tego typu wyobraźni, którą powinien mieć fotograf, że musi być otwarty na rzeczywistość i dostosować swój punkt widzenia do tego co istnieje. On natomiast był otwarty na swoje wnętrze. Wymyślał każde ujęcie z użyciem rekwizytów i ludzi a dopiero potem fotografował. Twórczość rysunkowa i malarska, a także częściowo i rzeźbiarska przyniosła mu pierwsze sukcesy. Beksiński wyszedł od abstrakcji, która przejawiła się głównie w reliefach. Już w tym nurcie objawił się talent artysty pozwalający mu osiągnąć indywidualny klimat własnymi środkami. Natomiast powstające w tym czasie rysunki i rzeźby oddalały go od czystej abstrakcji. Ilość tematów, drastyczność przedstawień, swoboda w podejściu do formy i kompozycji ukazują artystę nieograniczonym żadnymi barierami.
W 1964r w Starej Pomarańczarni w Warszawie Janusz Bogucki zorganizował wystawę artysty, która okazała się pierwszym poważniejszym sukcesem. Prezentowała ona obrazy wczesnego nurtu, który został przez Beksińskiego nazwany „okresem fantastycznym”, a trwał w jego biografii twórczej do lat 80. „W tym czasie Beksiński otwiera się na podświadomość nie bojąc się tego co tam znajdzie”. Wtedy też powstają najbardziej charakterystyczne dzieła tego twórcy. Dzięki tej twórczości zyskuje wielu zwolenników ale też i przeciwników.
Latem 1977r po decyzji władz Sanoka o rozbiórce rodzinnego domu, twórca wraz z żoną i synem przenosi się do Warszawy. W 1984r wiąże się na kilkanaście lat z paryskim marchandem- Piotrem Dmochowskim. Około połowy lat osiemdziesiątych malarstwo artysty zaczyna ewoluować w kierunku ascetyzmu tematu i formy czemu towarzyszy wyostrzenie stosowanych środków.
W 1997r wraca do pomysłu sprzed lat- zaczyna tworzyć przy pomocy komputera fotomontaże nie przestając jednakże malować. W 1999 r umiera mu żona a w dwa lata później w tragicznych okolicznościach ginie syn.
Od 2000r obok malarstwa Beksiński zajmuje się grafiką modyfikowaną komputerowo. Liczne wystawy w Polsce i za granicą a także poważna liczba wydawnictw, w tym również katalogowych i albumowych, niezliczone wywiady oraz filmy o artyście wprowadziły jego nazwisko do wąskiej grupy najbardziej znanych i cenionych twórców w Polsce.
Zdzisław Beksiński został zamordowany we własnym mieszkaniu 21-02-2005r.
W 2006r. została powołana fundacja www.beksinski.com.pl mająca na celu promocję twórczości Zdzisława Beksińskiego poprzez organizację różnego typu imprez oraz działalność wydawniczą i kultywowanie pamięci po artyście i jego rodzinie.
Niedługo w Rzeszowie będzie troszkę o nim głośniej – bądźcie „in touch”
